Deze pagina geeft geen medisch advies. Deze oude gegevens heb ik ooit van een oud tante gekregen in de tijd dat ik natuur geneeskunde studeerde. Ik adviseer vooral bij ernstige klachten een arts of specialist te raadplegen en de Zweedse kruiden in overleg te gebruiken.
Tegenwoordig zijn Zweedse kruiden al samengesteld online te koop.
Zweedse Kruiden
– het recept –
| 10 5 0,2 10 10 10 10 10 10 5 10 |
gram gram gram gram gram gram gram gram gram gram gram |
Aloë * Myrrhe Saffraan Senneblaadjes Kamfer ** Rabarberwortel Zitterwortel Manna Venetiaanse Theriak Zilverdistelwortel Engelwortel |
* In plaats van Aloë kan ook Alsem poeder worden genomen
** Bij Kamfer uitsluitend Chinese, natuurlijke Kamfer gebruikt
Het Kleine Zweedse Bitter
De Zweedse kruiden worden in 1,5 liter graan- of fruitjenever van 38% tot 40% gedaan en wel in een fles van 2 liter met een brede hals, dit alles 14 dagen in de zon of bij de kachel laten trekken. Dagelijks goed schudden, ook voordat alles in kleine flesjes wordt gedaan of voordat het wordt gebruikt. Het mengsel dat niet wordt gebruikt mag onbeperkt in de fles blijven staan. Indien het vocht in kleine flesjes wordt gedaan, die dan goed afsluiten en koel bewaren. Dit elixer kan jaren lang bewaard worden, indien het elixer langer staat neemt de geneeskracht toe.
Het Zweedse kruidenelixer, volgens de oorspronkelijke bereiding, is verkrijgbaar in druppelflesjes van 100 ml.
Met de verkrijgbare kruiden en de aangegeven hoeveelheid Jenever of Brandewijn kan men het elixer zelf bereiden.
Gebruiksaanwijzing Zweedse Kruiden
Inwendig gebruik: Volgens het oude handschrift neemt men ’s morgens en ’s avonds steeds een theelepel van de druppels die verdund zijn, om tegen alle ziektes gewapend te zijn. Bij kwaadaardige ziektes moeten 2 a 3 eetlepels per dag als volgt ingenomen worden; steeds een eetlepel verdund, samen met 1/8 liter kruidenthee innemen en wel een half uur voor en een half uur na iedere maaltijd. Voor alle andere ziektes; 3 theelepels verdund innemen.
Kompressen met Zweedse Kruiden
Al naar gelang van de grootte van de te behandelen plaats, neemt men een groot of klein stuk watten of celstof, maakt die met de druppels vochtig en legt dat dan op het zieke lichaamsdeel, dat van te voren met varkensvet of Goudsbloemzalf (Calendula) is ingewreven.
Daarover komt dan een stukje plastic folie opdat de kleding niet vies kan worden. Over de folie doet men een doek of een verband.
Deze omslag of compres laat men 2 tot 4 uur inwerken (de tijdsduur is afhankelijke van de ziekte). Als de patiënt het kan verdragen, kan dit compres ook een nacht lang blijven zitten.
Als alles weer afgenomen is, moet de huid ingepoederd worden. Bij gevoelige patiënten kunnen echter huidreacties ontstaan: in dat geval het compres korter gebruiken of gedurende enige tijd niet.
Personen die allergisch zijn, kunnen het beste een doek in plaats van de folie gebruiken. Niet vergeten de huid in te vetten!
Indien een huidreactie ontstaat dan met Goudsbloemzlaf (Calendula) inwrijven.
De geschiedenis van het Zweedse Kruiden-elixer
– op zoek naar de bron –
De geschiedenis van het Zweedse Kruiden-elixer is fascinerend en ongelooflijk tegelijk. Lang geleden kreeg de inmiddels beroemd geworden kruidenkundige Maria Treben het recept voor dit geneeskrachtige middel, aanbevolen door een haar onbekende vrouw. Zij gebruikte het elixer en genas na een langdurig ziekbed.
Overtuigd geraakt door de kracht van dit natuurlijke middel hielp zij er op haar beurt veel mensen mee. Nu, door de vele lezingen en publicaties van haar hand kan worden vastgesteld dat een van de oudste natuurlijke middelen letterlijk en figuurlijk aan de vergetelheid is ontrukt en in onze moderne tijd weer de plaats heeft verworven die het verdient.
In haar boek ”Gezondheid uit de apotheek van god” schrijft Maria Treben dat de Zweedse arts Dr. Samst het kruiden-elixer in zijn huidige vorm heeft beschreven en toegepast. Het oude recept werd na zijn overlijden bij zijn notities gevonden, hij gebruikte het zelf elke dag. Dr. Samst stierf na een noodlottig ongeval tijdens het paardrijden, hij was toen 104 jaar oud.
Zijn ouders en grootouders hadden, net als hij een zeer hoge leeftijd bereikt.
Hoewel het in eerste instantie lijkt of het hier gaat om een oud Zweeds kruidenrecept wijst onderzoek uit dat de oorsprong van dit middel moet worden gezocht in de gebieden rond de Middellandse Zee uit een tijd, ver voor onze jaartelling.
Het recept voor dit kruidenelixer, of delen daarvan duiken elke eeuw in een of andere vorm op in de geschiedenis van de geneeskunde, vanaf de Polemische periode in Egypte (323-30 v. Chr.) tot in de 20e eeuw. De huidige receptuur is echter te danken aan de Zweedse arts Kristian Hendrik Hjärne uit Stockholm. Hij werd geboren op 29 april 1709 en stierf op 85 jarige leeftijd in 1794.
Na zijn medicijnen-studie (Uppsala en Parijs) krijgt Dr. Hjärne al snel een bloeiende praktijk in de Zweedse hoofdstad en wordt even later zelfs benoemd tot arts aan het hof van Ulrike Eleonora van Zweden. Het meest bekend wordt hij echter door toepassing van zijn Elixer amarum Hjärnei, het Hjärnes bitter-elixer, dat al snel beschouwd wordt als een wonderlijk en weldadig middel dat zelfs in staat wordt geacht het leven te kunnen verlengen (hier zal waarschijnlijk bedoeld worden dat de gebruikers veel minder snel ziek werden – HR). Dr. Hjärne noemt het zelf (zeer toepasselijk) Elixer ad Longam Vitam, waarvan u de vertaling duidelijk zal zijn.
Uiteindelijk beschrijft Dr. Hjärne het recept uitvoerig in zijn testament. Waarschijnlijk is “het oude Handschrift”, een lijst met 46 klachten waarbij de Zweedse Kruiden van toepassing zijn gebleken, uit een latere periode afkomstig, aangevuld met ervaringen en bevindingen van zeer vele gebruikers.
Momenteel wordt aangenomen dat Dr. Hjärne het recept voor zijn beroemd geworden kruiden-elixer heeft meegenomen uit Frankrijk omdat het daar al vanaf de 14e eeuw onder de naam “Theriak” een bekend en veel toegepast bittermiddel was, ter stimulatie van het maag-darmkanaal, ter genezing van vele kwalen en klachten. Vanaf de bloeitijd der Middeleeuwen, waarin de Kruidengeneeskunde zich voorzichtig tot een meer gefundeerde wetenschap kon ontwikkelen en waarvan nu nog de uit die periode stammende kruidenboeken als stille getuigen fungeren, treffen wij wederom de naam “Theriak” (Elixer ad Longam Vitam) aan.
De beroemde arts en filosoof “Paracelsus”(1493-1541), een van de grondleggers van de moderne wetenschappelijke geneeskunde beschreef zelfs enkele bestanddelen van het elixer, zoals Aloë, Mirre en Saffraan.
In ons land genoot het waarschijnlijk de grootste bekendheid in de periode 1550-1680. Hoe bekend en veel gebruikt het middel was mag blijken uit het volgende bericht; In 1667 ontvangt Johannes ten Hove als “Intendant over de dispensary van de Theriak” een jaargeld van 50 florijnen, aldus een notitie in het kasregister van Dr. R. Krul, stadsarts van ’s Gravenhage……
Een van de hoofdbestanddelen van de Zweedse Kruiden brengt ons overigens nog verder terug in de geschiedenis. Van 1580 tot 1583 maakt ene Prof. Prospero Alpino uit het welvarende Padua een reis naar de Egyptische delta. In de tempel van Moraston in Caïro ziet hij een stenen kruik met kant en klare “Theriak”, eigendom van de hoofdarts, Akim Bassi. Hiermee wordt wederom een deel van de geschiedenis van de Zweedse kruiden opgehelderd.
Als “Theriak Venetian” en als “Antidotum” was dit middel al eeuwenlang bekend in de landen rond de Middellandse Zee.
Galenus, een beroemde Grieks/Romeinse geneesheer uit de oudheid (131-201 n. Chr.) gebruikte het als remedie bij beten van dieren, verwondingen en zelfs de pest….
Ten tijde van de Romeins keizers werd “Theriak” alom gebruikt als ontgiftingsmiddel (detoxicum) en ook in die tijd was al bekend dat een lepel van dit middel na een overdadige maaltijd snel verlichting kon brengen. (hetgeen duidelijk wijst op de invloed van dit middel op het goed functioneren van het maag/darm-stelstel – Red).
Aangenomen mag worden dat zowel de Griekse als Romeinse geleerden moeten hebben geput uit de ervaringen van hun Egyptische voorgangers aangezien in Egypte een dergelijk ontgiftingsmiddel reeds lang werd toegepast.
Uit dit stukje geschiedenis mag duidelijk worden dat de Zweedse kruiden een onderdeel vormt van een volksremedie waarvan de oorsprong is terug te vinden in de historie van de mensheid zelf.
Tenslotte valt op te merken dat de eisen en voorschriften welke verbonden zijn aan het op juiste wijze samenstellen van dit complexe kruidenmiddel en het vervaardigen van het alcoholische elixer in diverse officiële handboeken werd opgenomen (Franse Codex 1884, Duitse DABI van 1882). Als bittermiddel wordt het verder vermeld in het Lexicon der Natuurgeneeskunde van Dr. E. Meyer-Camberg, het groot kruidenboek van Dr. H Neuthaler, en natuurlijk in het in onze tijd zo beroemd geworden kruidenboek van Maria Treben.
Ondanks de berichtgeving zijn zeker niet alle raadsels omtrent de werking van de Zweedse Kruiden opgelost, maar in ieder geval kan worden vastgesteld dat met name in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en Nederland het middel bij duizenden gebruikers in hoog aanzien staat.
Voor de toepassing van het Zweedse Kruiden-elixer, de talloze ervaringen en soms wonderbaarlijke genezingen, kan men het beste het boek “Gezondheid uit de apotheek van God” raadplegen, ook al omdat in dit standaardwerk wordt ingegaan op de geneeskrachtige werking van een groot aantal andere kruiden.
Klein Zwedenbitter is een echte levenselixer, een onontbeerlijke beschermer van onze gezondheid, die in geen huisapotheek zou mogen ontbreken.
Dagelijks s morgens en s avonds 1 theelepel in water of thee verdund beschermt je tegen pijnen en ziekten.Uit Geneeskruiden uit Gods tuin – Maria Treben